Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

ΚΡΥΠΤΟΚΤΟΝΙΑ - Σοφία Κολοτούρου

ΚΡΥΠΤΟΚΤΟΝΙΑ
Μαζεύω ένα πρωί τα πράγματά μου
πείθω τους γύρω ότι έχω σκοτωθεί,
εξαφανίζομαι από κάθε συντροφιά μου
και κάθε σχέση, κοντινή ή δικτυακή.
“Αγνοείται” ή “πέθανε” γράφει η ταυτότητά μου
καθώς γυρεύω τη ζωή μου απ' την αρχή.
“Ναι, το βαρέθηκα”, τους λέω “το παραμύθι
να γίνω κάποιος και να φτιάξω τάχα
-τα στερεότυπα που τρέφουνε τα πλήθη-
να φύγω θέλω, να χαθώ μονάχα
κι ό,τι παλιό να σβήσει μες τη λήθη
μια νέα ζωή να ζήσω ήθελα να 'χα”.
Και μου είπανε: “μπορείς ν' αλλάζεις πάντα,
να φεύγεις κι όμως να είσαι πάλι εδώ -
κάποια ταυτότητα άλλαξε ή κράτα,
για μας δεν συμβολίζεις αριθμό.
Το δρόμο πάρε, αυτή η την άλλη στράτα,
η αγάπη μας σημείο σταθερό”.
Χρόνια και χρόνια η αγάπη είν’ το σημείο
-αρχή του κόσμου, τέλος του παντός.
Περιστρεφόμαστε ένας-ένας, δύο-δύο,
σ’ ένα παιχνίδι των σκιών και του φωτός
ρόλους αλλάζοντας συχνά και προσωπείο -
δεν είμαστε ορισμένοι, ούτε αριθμός.
Κι όποιος μπορεί τους χίλιους ρόλους ν’ αγαπήσει
με χίλια πρόσωπα να μας αποδεχτεί,
προς τον πυρήνα μαλακά θα μας ωθήσει,
στο τέλος μας -στην κεντρομόλο αρχή.

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

1 σχόλιο:

  1. Σοφάκι, ΕΓΡΑΨΕΣ!
    Πρώτη συνάντηση, ανοίγοντας το λαπ!
    Ότι πιο ωραίο και αληθινό!
    Περιστρεφόμαστε και δεν αλλάζει, δυστυχώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή